Verhalen

Statistieken

Bezoekers: 16708
Artikelen: 29
Weblinks: 13
Artikelen bekeken hits: 856133

U bevindt zich hier: Home

Verhalen

Vervolg van de homepage...
Wat een jokkebrok, want Inge Kuiters was goed voor zo'n kleine 4000 a 5000 euro per jaar aan donaties voor het asiel en dan nog alles wat zij via tientallen bedrijven gesponsord kreeg aan bruikbaar materiaal voor het asiel. Triest dat eigenlijk door toedoen van een clubje zeer trieste figuren dit alles te niet is gedaan door Inge te dumpen, waarvan de diertjes in het asiel eigenlijk de dupe worden. Het zet je toch aan het denken, het asiel geeft zelf aan dat de donaties teruglopen enz. enz. Zouden sommige aldaar nou zo'n bord voor de kop hebben en nooit eens te rade gaan bij henzelf? Het is triest te stellen dat door al dit gekissebis eigenlijk onze trouwste maatjes hiervan de dupe worden want als het asiel het financieel niet op poten krijgt, moeten zij dieren laten inslapen. Misschien toch eens een nadenkertje voor sommige van het Haags dierencentrum en ook voor de Dierenbescherming zelf toch de mens(en) die met heel veel liefde en passie zich heeft ingezet voor de diertjes wat meer te respecteren en te koesteren, en niet degene die door jaloezie, achterbaksheid en roddel probeert een ander een loer te draaien op zijn of haar woord te geloven. Onze hoop is van ganser harte dat het voor de dieren goed komt. Ook is het van groot belang dat wij zelf in gaan zien dat een dier een maatje is, geen dumpartikel.

Ella Haaker Stichting dierenopvang Dumpie Den Haag.

Vervolg van de homepage...
Inge heeft toen ontzettend veel in het werk gezet dit eens aan het licht te brengen en een ieder die ze maar kon bedenken, zelfs de politiek, hiervan op de hoogte gesteld door alles op papier te zetten, ze heeft zelfs de kranten en de ombudsman gehaald. Ach ja de Partij voor de Dieren heeft zelfs de moeite genomen aangekondigd eens een kijkje te gaan nemen in het asiel maar konden geen misstanden ervaren, hoe voorspelbaar als je jezelf aankondigt.

Alles is weer gewoon bij het oude in het asiel aan de Lozerlaan in Den Haag, mevrouw M. Smit is na een aantal maanden op non-actief te zijn geweest, weer aan het werk in het asiel als hoofd van de honden, katten en pensionafdeling, en zij gaat gewoon verder waar zij gebleven was; dat wil zeggen alles en een ieder die niet in haar straatje past veegt ze weg. Nu twee jaar na het geval van Inge Kuiters rommelt het nog steeds in het asiel. Medewerkers worden nog steeds op een degenerende manier behandeld, zelfs nu heeft een medewerker opstaande voet ontslag genomen, vanwege het kleinerende gedrag wat M. Smit vertoonde. Blijkt uit dit gegeven dat de vriendjespolitiek in het dierenasiel aan de Lozerlaan nog steeds hoogtij viert?

Pas heeft de dierenbescherming weer 1,8 miljoen gehad van de Postcodeloterij. Tijdje geleden is er al eens aandacht besteedt via de media naar het vermogen van de Dierenbescherming wat geschat wordt op zo'n 61 miljoen, waarvan een deel ook nog in foute fondsen belegd wordt, te denken valt aan landen waar de mensenrechten geschonden worden, laat staan dat dieren rechten hebben, maar ach geld maakt geld, want het draait om het geld. Wat zou het toch mooi zijn als de DB eens die 1,8 miljoen zou gaan investeren in personeel die met liefde, passie, de goede daargelaten, respect voor hun medemens, zich inzetten voor de dieren en zorgen voor een betere wereld voor de dieren. Mensen die ook o.a. moeilijke honden een kans willen geven. Vaak werken er in asielen onervaren typetjes, velen zonder de passie en hartstocht om voor elk dier ook een probleemdier weer een mooie toekomst te scheppen. Maar ja wat telt zij hebben een diploma op zak, zij hebben geleerd voor het vak, dan is het goed blijkbaar. Een papiertje zegt niets, je inzetten door dik en dun voor dieren zit in je bloed, in je hart, met deze passie ga je echt tot het uiterste, waar geld absoluut niet het belangrijkste is.

Ella Haaker, penningmeester Stichting Dierenopvang Dumpie Den Haag.

Hiephiephoera, jaren geleden was er al sprake dat o.a. de Dierenbescherming in foute fondsen hun geld beleggen, denk aan de Wapenindustrie en Chemische Industrie, maar blijkbaar hebben ze niet geleerd van hun fouten, gelukkig is nu in de uitzending Uitgesproken VARA kenbaar gemaakt dat ze van hun 61 miljoen eigen vermogen, donateursgeld, in bloedgeld omzetten. De Dierenbescherming belegt nu weer in foute fondsen o.a. Burma, welk land grootschalig de mensenrechten schendt, en dit land wordt geboycot door de Verenigde Naties. De kleinschalige dierenopvang manipuleren ze en maken ze kapot met leugens en bedrog, omdat deze niet in hun uitgestippelde plaatje passen omtrent het Honden en Kattenbesluit. Wanneer wordt donatiegevend Nederland nu eens wakker. Let wel de kleinschalige dierenopvang helpen de dieren met heel veel liefde en met hun hart, en vaak moeten deze organisaties het uit eigen vermogen bekostigen, maar alles gaat ten goede van de dieren. Het is nog steeds broodnodig dat deze intiatieven er zijn omdat de asielen/Dierenbescherming falen in hun opvangbeleid en lange na niet alle dieren die tussen de wal en het schip geraken kunnen helpen. Waarom wordt het eigen vermogen van 61 miljoen niet aan de dieren besteedt. Ongetwijfeld zullen ze weer een aardige smoes gaan verzinnen van dit hebben wij niet geweten, net als het feit toen ze in de Wapenindustrie e.d. belegde. Het blijkt telkens maar weer dat de Dierenbescherming alles graag in de doofpot stopt. Donaties zijn bedoeld om o.a. de dieren van te helpen en geen foute fondsen te spekken. St. dierenopvang Dumpie/Ella Haaker Den Haag.

Vervolg op het verhaal van Inge Kuiters:

In aansluiting op het verhaal van Inge Kuiters die na 22 jaar gedumpt is bij het Haags Dierencentrum omdat zij haar mond opendeed, nog even dit. Het blijkt dat het nog steeds een grote rotzooi aldaar is, wat niet ten goede van de dieren komt. De een na de ander gaat weg of krijgt ontslag, en je gaat je toch afvragen waar doen ze het voor, om de dieren te helpen of de onderlinge haat en nijd en jaloezie in stand te houden. Inge, maar ook wij, denken dagelijks aan de dieren aldaar en wij zullen extra veel gebedjes versturen naar hierboven met de smeekbede Lieve God denk aan de dieren, laat het goed komen, en zullen veel kaarsjes branden. Eens zal het recht toch zegevieren en zal een manipulerende machtsmisbruikende organisatie als de Dierenbescherming op de vingers getikt gaanworden en niet de handjes boven het hoofd meer worden gehouden.

Lieve Asieldieren,

Niemand die het weten kan hoeveel ik van de asieldieren hou, Niemand die mij troosten kan, in mijn verdriet om jullie iedere dag, zelfs nu, Niemand die begrijpen kan hoe vreselijk ik jullie mis, Niemand die ook maar beseffen zal hoe erg die pijn om jullie asieldieren wel is.

Liefs Inge, van de Haagse asieldieren.

Graag willen wij van Stichting Dierenopvang Dumpie Inge hierbij in het zonnetje zetten: Inge, een mens met een hart van goud voor de dieren, na 22 jaar een keer de waarheid zeggen, wat de dierenbescherming niet kon plezieren, doe je niet mee aan de doofpottheorie, dan word je gedumpt, chantage ten top, gedumpt net als de hond, soms met een probleem, die juist Inge hard nodig hebben voor behoud van hun leven, want de dierenbescherming kan deze honden enkel een euthanasietje geven.

Speciaal voor Dierendag een nadenkertje,

De heer F. Dales, voorzitter van de Dierenbescherming ziet sterretjes, namelijk sterretjes op de verpakking van varkensvlees, onlangs op televisie toegelicht. Boeiend onderwerp, een sterretje houdt namelijk in dat vele varkens die in Nederland in binnenstallen gehouden worden leven op een ruimte van 0.75 m2 per varken en een speeltouw met een bal of ton krijgen waar zij met zijn allen mee mogen spelen tot hun dood met ongeveer 27 weken, want dan gaan ze naar de slacht. Twee sterretjes, dat is een wereld van verschil, deze varkens, althans het vlees, komt uit Engeland, let wel de zeugen staan buiten om constant biggetjes te produceren die ook buiten mogen leven tot 12 weken, dan gaan ze naar de binnenstal waar ze op 1 m2 per varken aan ruimte hebben en, ja u raad het al, als ze 26/27 weken zijn is het einde varken, wel met het voordeel dat ze twee sterretjes krijgen. Drie sterretjes bestaat eigenlijk ook, maar helaas zijn deze nog niet in gebruik, want dan moet de consument nog meer voor het vlees gaan betalen, maar waarvoor? Met 26/27 weken gaan de varkens naar de slacht, zouden ze met drie sterretjes langer leven en lekker buiten?? De sterretjes zijn een idee van de Dierenbescherming, ik krijg er toch een bijsmaak van, alhoewel ik bijna geen vlees eet, namelijk Geldklopperij, maar ja dat is gebruikelijk bij de Dierenbescherming. De sterretjes dienen voor een beter dierenwelzijn, maar dit zou toch altijd moeten gelden, en niet afhankelijk moeten zijn van geld, een varken of koe moet altijd als het weer het toelaat lekker buiten kunnen zijn, en wat langer moeten kunnen leven, kunnen spelen, zowel buiten als binnen. Als wij wat minder vlees zouden consumeren zou dit al heel veel dieren schelen, en zijn de dieren niet afhankelijk van een geldkostend sterretje om ze een beter leven te kunnen geven. Wat zou het varken denken op weg naar het slachthuis *ik zie een ster, maar hij staat nog ver*. Ella Haaker Den Haag.

Twee maatjes politiek: Vandaag 30 september 2010 las ik dat Dierenthuis het startsein kan geven voor de nieuwbouw voor hun nieuwe onderkomen in Almere, en dat het onderkomen in Laarbeek te koop staat. Geweldig nieuws, vooral ook voor de dieren. Maar, het moet mij toch even van het hart dat er dus wel degelijk in Nederland juridisch met twee maatjes gemeten wordt, de ene stichting die zelfs al een ander onderkomen heeft, maar dezelfde problemen ondervindt als St. Dierenthuis, bij de een wordt letterlijk de hand der wet gehandhaafd, geen dag langer mogen dieren aldaar blijven totdat ze naar hun nieuwe onderkomen kunnen gaan, met alle gevolgen van dien, de dwangsomoplegging wordt direct gehandhaafd en toegepast. De Dierenbescherming wil de kleinschalige opvang zo graag kapot hebben, dat er zelfs gerechtelijke dwaling aan te pas komt om dit te bereiken, met behulp van leugens en bedrog. Het bewijs is er dus wel degelijk dat het Rechtssysteem hier in Nederland meewerkt aan het met-twee-maatjes-meten-beleid, bij de een wordt direct gehandhaafd, bij de ander gaat alles op zijn beloop tot een geschikte oplossing is gevonden, het juridisch deel verdwijnt zolang onderin de bureau-la, en een andere Stichting wordt letterlijk kapot gemaakt, financieel, fysiek en vele dieren worden hierdoor de dupe en soms de dood ingedreven. Waarheid als een klontje, het Rechtssysteem is lek in Nederland, de zoveelste gerechtelijke dwaling: leugens toepassen en met twee maatjes meten. Stichting dierenopvang Dumpie Den Haag.

"Gewond, maar niet verslagen" een tekst die ik onlangs hoorde van een militair die uitgezonden was naar Afghanistan, zwaargewond naar Nederland was teruggekomen. Beide benen was hij door een bermbom kwijtgeraakt, maar zijn doorzettingsvermogen was enorm de draad weer op te pakken in zijn leven. Deze tekst sprak mij enorm aan, Stichting dierenopvang Dumpie en mij persoonlijk is enorm veel leed aangedaan de laatste jaren. Het gelieg/machtsmisbruik/manipuleren, zelfs voor rechter en commissie, van de gemeente Den Haag/politie en Dierenbescherming heeft veel kapot gemaakt omdat er alleen geloof is voor een wietteler/wietgebruiker. Onze jarenlange lekkage is niet relevant en geloofwaardig, terwijl het water bij tijd en wijle door de muren heen stroomt, nu nog steeds. De wijkagente, die zelf hulp heeft geboden om de dieren te treiteren durft aan je deur te komen met een psychiater. Politie Laak getuigen, die het onrecht hebben gezien wat is aangedaan, uitlacht en niet te woord staat, alles gaat in de doofpot, en dan noemt Nederland zich een rechtstaat en democratisch land, helaas treft dit onrecht vele lotgenoten. Al met al hebben ze letterlijk veel kapot gemaakt, veel dieren, mij persoonlijk, ik ben totaal financieel ten gronde gericht, verdrietig te meer daar wij sinds 2005 aangeven bij de gemeente Den Haag naar een andere locatie te willen en daar het nodige voor hebben ondernomen. Te meer reden ons nog meer in te zetten voor de dieren en te vechten tegen het onrecht wat er aangedaan wordt in Nederland ten opzichte van kleinschalige dierenopvang. Ook de kleinschalige opvang verdient waardering en respect en zowiezo een luisterend oor, gerechtigheid, zodat de kleinschalige opvang door kan gaan zich in te zetten voor de dieren. Het is al lang duidelijk dat de Dierenbescherming die zo graag de touwtjes landelijk in handen wil krijgen, lange na niet voldoende opvangcapaciteit kan bieden voor alle gedumpte dieren, en vooral niet voor dieren met gedrags- en gezondheidsproblemen. Duidelijk is na vele informanten hierover gesproken te hebben dat de DB juist dit soort dieren veelal laat inslapen. Daarom meer als ooit tevoren moet de kleinschalige dierenopvang geholpen worden, door naar hen te luisteren, mee te denken om op een goede locatie en juiste manier het werk voort te kunnen zetten en niet zoals nu ze ten onrechte weg te vagen d.m.v. list en bedrog. Gelukkig zijn er momenteel een aantal medewerkers van de Partij voor de Dieren in den lande die inzien dat kleinschalige opvang meer dan ooit hard nodig is. Voor ons blijft het een verdongen feit: de teleurstelling in mensen is groot, haat, jaloezie en broodnijd, waardoor wij nog meer van de dieren zijn gaan houden. Gelukkig is ons ook het een en ander ter ore gekomen hoe gemeen de mens kan zijn. Een toen nog bevriende? stichting, St. Collie in Nood te Brunssum, was de enige (samen met Anuszka) die ons nieuwe adres wist in Belgie en schijnen dit gelekt te hebben naar mw. J. Zandstra te Zwolle, de dame die ons stalkte en verguiste met haar clubje, zelfs tot in Belgie, niet zonder gevolgen. Gelukkig zijn wij het een en ander van mw. Zandstra te weten gekomen, het blijkt dat deze dame zelf de boel financieel heeft opgelicht met haar bemiddeling voor dieren. Ook is er met ons contact gezocht door familie van haar, en duidelijk is nu wel dat deze dame niet spoort. Zo iemand oordeelt over een ander en het is triest dat hele bevolkingsgroepen hier hun oren naar laten hangen en door haar toedoen een negatief oordeel vellen. Onze inzet en inspanning voor de dieren gaat door, voor verscheidene zwerfkatten is opvang gevonden. Enige tijd geleden werd een gezin uit Den Haag door brand getroffen, nieuw huis gekocht en kort daarop kwam de man des huizes te overlijden. Mevrouw was zelf niet bij machte haar poezen te laten steriliseren, met alle gevolgen van dien. Een ontzettend lieve dame heeft ons hulp geboden d.m.v. sponsoring, waardoor de poezen gesteriliseerd konden worden bij dierenartsenpraktijk Breuk en Van Doorne te Den Haag. Jonge diertjes zijn leuk, er zijn er te veel, een aardig percentage van deze dieren zijn gedoemd herplaatser of zwerfdier te worden, met alle gevolgen van dien. Denk na: laat uw dieren steriliseren/castreren. Laat geen dieren of voor het geld of omdat het zo leuk is geboren worden. Onze diertjes die het gemeentelijk ingrijpen niet hebben overleefd gedenken wij iedere dag, nooit zullen wij dit verdriet meer te boven komen, voor deze diertjes en de dieren die nog steeds ondergebracht zijn blijven wij strijden en blijven streven naar het feit dat elk dier liefde en respect verdient en ook degene die zich voor deze dieren inzetten.
St. dierenopvang Dumpie/Ella Haaker Den Haag.

De heer B. Ceder, of B. Smit, hoe hij echt heet?, adres Bragastraat no. 6 Den Haag, waar hij ook niet officieel ingeschreven stond, had aldaar een hennepkwekerij, wat ik inmiddels heb vernomen via de nieuwe buren. Dit verklaart nu waarom er zoveel wietpeuken bij ons in de tuin lagen waarvan dieren als ze dit opeten, behoorlijk ziek kunnen worden en dat hijzelf altijd naar wiet rook. Ik ben anoniem getipt door een client die bij hem bij Jeugdzorg in de groep heeft gezeten, hij is door zijn haat jegens mij en de dieren zo bevangen dat hij de jongeren hierover op zijn werk ophitst, degene omschreef hem als zeer manipulerend. Meneer sprak mij altijd aan met "Kankerhoer", zelfs mijn moeder die al inmiddels tien jaar dood is, kreeg deze titel.

Nederlanders zijn ook de schuld dat zijn voorouders als slaaf zijn gebruikt en vermoord. Meneer is niet op de hoogte dat de Moren, afkomstig uit Noord-Afrika zelf de slavernij in het leven hebben geroepen, zij verkochten mensen als slaven aan landeigenaren. Waarschijnlijk is nu ook verklaarbaar dat ik bedreigd wordt door groepen jongeren afkomstig van het Laakkwartiervoetbalveld, veelal van Negroïde of Marokkaanse afkomst, waarschijnlijk ook client bij Jeugdzorg, en mij bedreigen: citeer een van hen "Kankerhoer, ik heb een pistool en daar schiet ik je kankerkop en je kankerhonden mee kapot". Ook is het al geruime tijd gaande dat deze lieden de poort en de voordeur er met regelmaat uit proberen te trappen, spugen tegen de ramen, sambal op de ramen smeren, geprobeerd met bakstenen de ramen eruit te gooien, niet al te nette Marokkaanse tekens op de muren van het portiek zijn geschilderd, maar dan geen politie te bekennen. Nee politiebureau Laak was wel aanwezig om samen met buurman de dieren te treiteren, door op ramen en deuren te trappen en te slaan. Dit heeft tot een bloedbad geleid onder de dieren, en een aantal dieren hebben hierdoor het leven gelaten. Getuigen hiervan worden doodgezwegen en uitgelachen, als men belde naar de politie werd zelfs de haak erop gegooid.

Alles was nu eindelijk een mooie aanleiding om de dierenopvang om zeep te helpen waaraan buurmans vriendjes bij de Dienst Stedelijke Ontwikkeling en politie en dan ook nog de Dierenbescherming volop hun medewerking hebben verleend. Leugentje meer of minder, Overheid is onschendbaar, en dat in een democratische rechtstaat. Alles gaat van hun kant uit in de doofpot, stukken die relevant zijn maar ten voordele van de dierenopvang worden niet openbaar gemaakt, de dierenopvang moest willens en wetens kapot, terwijl wij al jaar en dag, sinds 2005 aangeven weg te willen aldaar, maar de lekkageproblemen een rol spelen. Hoe partijdig kunnen instanties zijn in dit land. De Dierenbescherming speelt een belangrijke rol hierin, landelijk willen zij de touwtjes in handen hebben qua opvang van dieren, en in samenspraak met gemeenten pakken ze elke kans aan om de kleinschalige dierenopvanginitiatieven om zeep te helpen, zie o.a. ook Het Knagertje, Het Poezenparadijs en nog vele anderen. Van Stichting Goofy te Oldenzaal kregen wij het bericht dat ook zij moesten stoppen met opvang vanwege gemeentelijk beleid, wat blijkt de Dierenbescherming was in overleg met de gemeente aldaar aan het bekonkelen hoe hun het werk onmogelijk kon worden gemaakt, gelukkig is dit snode plan mislukt. Helaas in ons geval wordt een wietrokende jeugdwerker meer geloofd als iemand die al zo lang aangeeft zich elders te willen vestigen, maar totaal geen handreiking van de gemeente Den Haag krijgt omtrent de lekkageproblemen. De gemeente Den Haag heeft een folder, meldpunt woonoverlast, ook omtrent wateroverlast, maar helaas in ons geval doen ze aan horen, zien en zwijgen, democratisch is dat. Hoe gemeen onze exbuurman is getuigd het feit dat alles op naam van zijn vriendin stond, mevrouw S. Kooiman was aansprakelijk voor alles, zowiezo waren ze nergens voor verzekerd, voldeden aan geen enkele verplichting, zoals hypotheek, Eneco, telefoon, wegenbelasting noem het maar op, vriendin verdwijnt ineens van de aardbodem, en de deurwaarders maar aanmanen, maar ja er valt niets te halen, en waarschijnlijk krijgen ze nog wel steun en medewerking van Overheid. Ikzelf word als een crimineel behandeld omdat ik dieren help, mijn eigen dieren en de dieren die onder de Stichting vallen, zijn allen de dupe hiervan geworden, puur en alleen omdat de Dierenbescherming en de gemeente hun kans schoon zagen.

Ex-buurmans hennepkwekerij heeft de gemeente en politie maar doodgezwegen. En dan aan mij het troostende briefje van wethouder Marnix Norder van Den Haag, die opdracht heeft gegeven tot de ondergang van onze dierenopvang, door toepassing van bestuursdwang "wij konden niet anders". Toch vriendjespolitiek??? Het feit dat de gemeente Den Haag niet wou werken aan het programma De Rijdende Rechter zegt genoeg, anders waren er met zekerheid wel hele andere feiten aan het licht gekomen. Doofpottheorie, zoals wel meer bij Instanties gebeurd. Helaas hebben velen onschuldige dieren hun leven voor dit democratische beleid moeten geven. Als je een van je eigen honden na een vijf maanden treurig verblijf in een pension waar de honden verwaarloosd en ondervoed vandaan kwamen, verscheidene opvangadressen gehad te hebben, weer even thuis neemt krijg je een dwangsom, niet betalen dan komt de deurwaarder je spullen onder je kont vandaan halen en vorderen ze je huis ook nog. Er is een nieuw soort crimineel in Nederland geboren, mensen die met heel hun hart en ziel dieren helpen, aangezien de Dierenbescherming vindt dat dierenopvang professioneel en commercieel moet zijn, worden de kleinschalige opvangen hiervan nu massaal de dupe, past niet in het plaatje. Erger nog al heb je een ander onderkomen aan alles hebben ze maling, en zowiezo aan de dieren. Een en al oor hebben ze wel voor een wietteler, waarschijnlijk omdat hij medewerker bij Justitie is. De Overheid en Politie klagen dat er geen respect meer is, niet zo verwonderlijk als zij dit zelf niet eens hebben voor de burger. Citeer professor Twan Tak: "Wij staan erbij en kijken ernaar dat Den Haag steeds meer bij overheidsbevel regeert". Inderdaad Nederland wordt een manipulatieve machtsstaat, geen oor meer voor de burger en het motto leven en laten leven en praten met elkaar wordt hoogstwaarschijnlijk verleden tijd.

Ella Haaker.

Oud bericht: "Docent van het Wellandcollege Dordrecht knuppelt konijn dood voor de klas". ??????????). Aangezien de dierenbescherming nu alle aandacht wil vestigen op hun eigen opvang is deze organisatie bezig d.m.v. valse berichtgevingen en aantijgingen Het Knagertje kapot te maken en wil men de indruk wekken dat het Knagertje niet meer bestaat. Helaas voor de DB Den Haag maar voor de knagers goed nieuws Het Knagertje gaat door en gaat o.a. het pand opknappen en de verblijven voor de diertjes verder verbeteren. Natuurlijk kost dit veel geld dus als u iets over heeft voor Het Knagertje doneer dan iets aan het Knagertje. 13 juni 2010 is er open dag waar iedereen van harte welkom is. Dierenliefhebbers in Den Haag en omstreken en Nederland opgelet: deze goede knaagdierenopvang mag niet de dupe worden van valse tamtam van de DB, en vooral de diertjes niet, dus houdt hun website of berichtgevingen in de gaten, kom massaal om het Knagertje te steunen en probeer hen te helpen met zowiezo een financiele bijdrage, maar ook materiaal is van harte welkom. Op steun van Stichting dierenopvang Dumpie Den Haag kunnen ze eerdaags rekenen.

Onderstaand gedichtje draag ik speciaal op voor mijn trouwe viervoeter Apollo, die mij door zoveel ellende en verdriet de laatste periode heeft heen geholpen, Na het verlies van vele dieren door het ingrijpen gebaseerd op leugens en getreiter (vriendjespolitiek/belangenverstrengeling) van DSO Den Haag en wethouder M. Norder.
"De vlammen in je ogen, de uitdrukking op je gelaat, Zoveel verdriet bij je baasje, jou kop op mijn schouder een poot op mijn knie, niet wijkend van mijn zijde, alleen woorden zeggen kun je niet, een hechte vriendschap tussen mens en dier, de trouw en de liefde die een dier je geeft, dat is een vriendschap om bij stil te staan, en een reden dat je verder leeft." Je baasje Ella.

(gedicht Inge Kuiters)
Lieve Dierenvriend, Momenteel bloedt ons dierenhart en doet erbarmelijk zeer, want door curruptie van de dierenbescherming is er geen plaats voor ons meer. Waar moeten wij verschoppelingen dàn blijven; als de dierenbescherming alle fouten onder het vloerkleed probeert te krijgen. Bij deze diereninstelling is het al jarenlang gigantisch mis. Terwijl men pretendeert dat men juist dáár, voor het welzijn van dieren is. De dierenbescherming luistert niet naar fouten die er worden gemaakt, zij stoppen deze in de doofpot, dat is bij hún een normale zaak. Het motto van de dierenbescherming is: steek je kop in het zand, dan zie je NIETS, en dan is er ook niets aan de hand. De doofpot van de dierenbescherming is NOKVOL. Asieldieren zijn hiervan de dupe, en hebben momenteel géén lol. De instelling die voor dieren in nood moet opkomen. Kruipt weg, als een BANGE HAAS, achter de bomen. De dieren hebben bij zo'n dierenbescherming ABSOLUUT geen baat, het is een instelling die; HÉÉL SLECHT met de dieren in nood omgaat. Want als men dáár al problemen in de Doofpot blijft stoppen vind ik, dat je als dierenbescherming moet NOKKEN. Asieldieren zitten al niet voor hun LOL in een GESLOTEN kooi, en corruptie bij de dierenbescherming maakt hún vooruitzichten NÓG minder mooi. Waarom draait het in deze wereld toch alleen maar om GELD én EIGENBELANG ? wij asieldieren hebben geen poot om op te staan, en DÁT maakt ons HÉÉL erg bang. Vandaag de dag, worden wij door DOOFPOT problemen bij de dierenbescherming geplaagd, maar onthoud 1 DING dierenbescherming; wij dieren hebben óók niet om dit asieldieren bestaan gevraagd. Wij dieren zijn GÉÉN DINGEN wij zijn GÉÉN object. Wij dieren lijden wél in stilte, hebben wél pijn, en krijgen van de dierenbescherming GÉÉN RESPECT. Namens alle dieren in nood;Inge kuiters en het voltallige oude bestuur van het haagsdierencentrum.

De Rijdende Rechter deed een aanbod om de kwestie te behandelen, maar daar wilde de Dienst Stedelijke Ontwikkeling Den Haag niet aan meewerken. Nee misschien zou er dan het een en ander aan het licht komen wat het daglicht niet kan verdragen. Als je een dier die van jezelf is na een erbarmelijke tijd gehad te hebben in een pension, helpt door het dier weer even in huis te nemen krijg je een hoge dwangsom opgelegd. Je wordt behandeld alsof je een zware crimineel bent en elke maand komt er bezoek van de gemeenteambtenaren of je niet buiten je boekje gaat, het doet je denken aan tijden waar je blij om bent dat je deze nooit hebt meegemaakt. Alleen al in Den Haag zijn er vijf initiatieven de dupe. Afgelopen zaterdag 24 oktober 2009 sprak ik Ella H. een woordvoerster van de Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming omtrent de wantoestanden in het Haags Dierencentrum te Den Haag, zelf gaf mevrouw aan dat er nog wel meer loos is in den lande op dierenbeschermingsgebied, maar dat ze dit liever in de doofpot houden, geen rugbaarheid, en het betreuren dat het van het Haags Dierencentrum in de openbaarheid is gekomen. Ook wist deze dame goed wat gemeenten aanrichten bij de huiskamerinitiatieven, het is pure dierenmoord wat er aangericht wordt gaf ik aan, nou mevrouw liet weten dat zij dit als natuurlijk verloop zien. Als je dan vorenstaand artikel in de Metro leest dan springen de tranen weer in de ogen, het onrecht wat wordt aangedaan, zoveel dierenlevens, het verdriet wat men heeft door het verlies van de dieren. En nog steeds raken velen dieren tussen de wal en het schip omdat de gemeenten en overheid geen oplossing kunnen bieden. Wat mensen aanrichten in woonwijken aan overlast dat laat men op zijn beloop. De hetze die nu gevoerd wordt tegen kleinschalige opvanginitiatieven kost dierenlevens en is absoluut niet ten gunste van het dierenwelzijn. Weer sluit Nederland de ogen hiervoor, oh nee wij stoppen het maar liever in de doofpot.

Er is een misdaad in de wereld, Dat moet gezegd, Want vele mensen zijn oh zo slecht, Zij vermoorden en mishandelen dieren bij de vleet, dit kan niet meer zo doorgaan, zo ik weet. Steek niet je kop in het zand, Er moet wat aan gedaan, want dit kan niet meer verder gaan, Het is geen afwachten meer om poen, Wij als dierenvrienden moeten hier nu wat aan gaan doen, Ondanks al hun leed, verdriet en pijn, vindt een dier het prettig bij de mens te zijn, geeft onvoorwaardelijk zijn Liefde, moed en trouw, en wil maar een ding, die liefde en respect ook van jou.

Scheiding

Een scheiding of een verbroken relatie is nooit leuk, al helemaal niet voor kinderen en dieren die dan eventueel achterblijven. Kinderen blijven vaak bij hun moeder, maar dieren worden meestal de dupe van zo een treurig gebeuren. Zo ook Balou, een Alaska Malamute van zeven maanden, een prachthond, en 13 fretten en een aquarium met vissen. Een aantal weken geleden werden wij van onze Stichting benaderd door een van de partners die vlak bij ons in de buurt wonen, en een goede vriendin van de vrouw des huizes met het verhaal dat de dieren met spoed een ander onderkomen zochten. Vrijdagavond, zoek dan maar even gauw een oplossing. Aangezien ik, Ella H. nog steeds geen aangesloten computer heb, ben als eerste voor de fretten hulp gaan zoeken. Via dierenambulance Den Haag e.o. kreeg ik van een heel behulpzame dame het adres waarom ik gevraagd had, namelijk van de frettenopvang Frettig Gestoord. Meteen contact gezocht en eigenlijk was het binnen een uur geregeld. Een lieve dame uit Utrecht kon de dieren ophalen, toch kwam er weer een kink in de kabel omtrent afstandsproblematiek. Gelukkig was dit een dag daarna snel opgelost, zowel voor de fretten als voor de hond. De fretten zijn nog in het weekend opgehaald en allen ondergebracht bij St. Frettig Gestoord, op hun website zijn de foto's en beschrijving te zien van Roza, Boris en elf baby's.

Toen Balou nog, die moest ook onderdak, gelukkig is hij tijdelijk opgevangen bij de vriendin/pleeggezin in Den Haag. Onze Stichting maar ook het pleeggezin hebben zich intens ingezet ook voor Balou een goede oplossing te vinden, wat nog niet mee viel omdat Balou geen stamboom heeft. Verscheidene initiatieven benaderd en gelukkig kwam er bij de Alaska Malamute Club vrij vlug een melding dat een gezin uit Norg *Drenthe* een Malamute zocht, eventueel zonder papieren. Het gastgezin is, aangezien helaas St. Dumpie op dat moment niet kon gaan, met Balou naar het nieuwe adres gereden en er was een match. Eind goed al goed voor al deze diertjes, nu de visjes nog. Wij willen hierbij ook alle instanties die zich zo ontzettend ingezet hebben voor deze dieren heel erg bedanken.

Ella Haaker, penningmeester St. dierenopvang Dumpie

NIEUWS OVER DE KONIJNTJES

Gelukkig is er onlangs hernieuwd contact geweest met Janske van Heeswijk die vorig jaar de konijntjes heeft opgevangen van Stichting dierenopvang Dumpie. Janske liet weten dat het goed gaat met de konijntjes. Zelfs de alleroudste die bij ons verbleven zijn er nog. Er zijn wel een paar konijntjes overleden en Janske heeft twee konijntjes herplaatst. Al met al droevig maar ook heel goed nieuws te horen dat het goed met de diertjes gaat en natuurlijk willen wij Janske hiervoor ontzettend bedanken dat zij zich zo heeft ingezet voor de diertjes.

STICHTING DIERENOPVANG DUMPIE OP LOCATIE

Afgelopen december was ik Ella Haaker, penningmeester van St. Dumpie te gast bij de Lunenhof te Zwijndrecht. Daar werd Sinterklaasfeest gevierd voor verstandelijk gehandicapten. Ik zie een ieder al denken wat heeft dit nu met een dierenopvang te maken!!!!!! Als men zou weten hoeveel vrijwilligers er met hart en ziel zoveel werk en tijd aan geven en met zoveel liefde en geduld zoveel regelen voor deze mensen, o.a. ook dat vrijwilligers er met hun hond komen, natuurlijk zijn er altijd mensen die hier niet van gediend zijn maar velen bloeien helemaal op door een moment met een dier samen te zijn en vertrouwen hun hele hart en ziel aan de dieren toe. Hun hele levensverhaal wordt in het oor van de hond gefluisterd, dat doet jezelf goed dit te horen, want het blijkt toch maar weer dat dieren ontzettend belangrijk zijn in het leven van velen mensen. De avond was onvergetelijk, er trad een clown op, Clown POKO, een regelrechte aanrader, Clown POKO heeft een website www.clownpoko.nl. Er is gegoocheld, gezongen, en natuurlijk het grote moment Sinterklaas en de zwarte Pieten. Van alles werd er gedaan, zelfs is er polonaise gelopen, zelfs met rolstoel, aangestuurd door een vrijwilliger, een ieder genoot en was tevreden en blij. Je gaat met een voldaan gevoel naar huis naar de diertjes, die geduldig op je wachten languit liggend op het bankje, ook tevreden en voldaan, blij dat je weer thuis bent. Ondanks dat ik vaak moeite heb omtrent de verkeerde opvattingen, rare mentaliteit en heel veel jaloezie die vele mensen hebben, denk je bij je zelf zo zittend tussen je hondjes en andere diertjes, ach er is toch ook nog veel goeds.

Ella Haaker.

DE KINDERBOERDERIJ

Zo af en toe doe ik Ella H. wel eens wat vrijwilligerswerk op zondag voor een kinderboerderij, dat geeft mij zo ontzettend veel voldoening, echt bijzonder. Van alles maak je mee, geboorten van dieren, het wandelen in het bos met de pony, een relatie opbouwen met een koe, die ik nu zelfs kan zoenen (en het meest leuke daarvan is voor mij persoonlijk dat je dan echt mensen ziet griezelen en walgen van het zien dat je een dier zoent), ook sommige schaapjes en geitjes kun je op deze manier knuffelen, het verzorgen van dieren, het is gewoonweg heerlijk om te doen. Als je 's ochtends aan komt tuffen dan staat de hele dierenfamilie de mensen die zich inzetten voor deze dieren al op te wachten, van koe, schaapjes, geitjes, hertjes, een alpaca, ganzen, kippen, eenden, noem maar op, met een luidkeels concert: oeps wij worden weer heerlijk verwend en verzorgd. Het allereerste waar wij mee beginnen is dan ook de dieren voeren, schoon drinkwater geven, een knuffel, effe gauw een bakkie voor jezelf, dan hooien, alle dieren van vers hooi voorzien, de stal opruimen, vegen, soms dieren borstelen, een praatje met mensen, genieten hoe de kindertjes, helaas niet allemaal, met dieren omgaan, het is echt heerlijk om te doen en te zien. Deze kinderboerderij besteed heel veel aandacht aan het aaibaarheidsgehalte van dieren door veel met de dieren te knuffelen en te wandelen. Een geitje is net een hond, het is echt zo'n schat. Dan is het al weer tegen de avond, tijd om te gaan met tegenzin, het is echt heerlijk om zo een hele dag buiten te vertoeven tussen vooral de dieren en de mensen. Het is een aanrader en zeker de moeite waard om met regelmaat een bezoek te brengen aan een kinderboerderij. Dieren zijn zo lief en dankbaar.

Ella Haaker.

26-01-2009

Even iets leuks er tussen alle dierenellende door.

Ela en de boerderij, heerlijk gewoon.

Ella haar Brammetje

Suuske

Een wereld zonder dieren, Is dat de weg die wij gaan, Nog 12.000 cheetah's, ook dan is het met hun gedaan, De zeeën worden vergiftigd, de dieren gevangen en onnodig vermoord, En zo zijn er nog zo velen, het is ongehoord, Is dit de weg die GOD zou willen, honden en katten levend te villen, De mens is het grootste beest op aarde, alles moet kapot, kost wat het kost, De oerbossen, de mangroven, de zeeën, alles gaat eraan, Maar bedenk een ding lieve mensen, zonder dieren en natuur, Is er voor ons ook geen bestaan. Ella Haaker.

Den Haag, 18 december 2008.

Dagelijks krijgen wij mails binnen van andere stichtingen waarover je toch weer gaat afvragen wordt het ooit beter, Een bericht omtrent de stieren in Spanje, een brandende fakkel op hun horens, je het ziet het dier ontzettend in paniek raken, de mensen joelen en lachen, en als klapper op de vuurpijl worden zijn testikels bij volle bewustzijn afgesneden, een trofee, het dier hevig bloedend, de mens lachend, en ja ook zo'n leuke, moet je ook voor naar Spanje, een geit levend uit een toren van een kathedraal gooien, is toch leuker als naar een film kijken van mr. Bean, Een bericht hoe velen katten geimporteert worden in China voor het bont en vlees, je ziet dieren in de kratten je angstig aankijkend, gelukkig niet wetend wat er met hen gaat gebeuren, je ziet ook mooie halsbanden bij sommige om hun nek, en degene die zijn kat kwijt is maar zoeken naar Pluis of Moortje, en zo zijn er nog velen landen die honden- en kattenvlees- en bont hebben. Een bericht omtrent al het honden en kattenleed in eigen, maar ook in het buitenland, verschrikkelijke beelden, en zo gaat het al sinds jaar en dag, gelukkig zijn er mijlpalen bereikt maar er zijn er nog zo velen te gaan, onlangs was er een programma op televisie, dat de mangrovenbossen nog maar uit 10% bestaan, waar vele dieren afhankelijk van zijn om hun kroost ter wereld te kunnen brengen, oerbossen die bij bosjes verdwijnen, de zeeën worden zwaar vergiftigd door chemicaliën, en de overheid maar aanraden meer vis te eten, ach ook een leuke de apen, slachten voor het vlees, en als baby-aap niet loslaat van moeder, afhakken die handjes, toppie. Overal is dierenleed. Wat ik, Ella Haaker, nu niet begrijp is dat dit al velen jaren zo doorgaat, en nog wel jaren zo door zal gaan als wij, op de instanties na, die zich mateloos en met veel geduld inzetten dit te stoppen, maar als sombies blijven zitten op ons stoeltje en ons hiertegen niet massaal verzetten, of is het al zo erg met de mens gesteld dat velen het niet meer interesseert wat er met onze natuur en dieren gebeurd. Voorbeeld: De Partij voor de Dieren heeft een nieuw idee, om geen een maar minimaal drie of vier cavia's aan te schaffen want het zijn groepsdieren, vergeet niet het verhaal van de goudvis in het kommetje, dagelijks vraag ik mij toch af zijn er geen veel nijpender zaken te onderzoeken en te regelen. Ik heb vroeger altijd geleerd als je bij A begint moet je ook proberen B, C te volgen. Zou het niet verstandiger zijn de broodfok van welk dier dan ook aan te gaan pakken, zowiezo niet allerlei soorten dieren in dierenwinkels verkopen, waaronder honden en katten. Als het een wetsvoorstel zou worden om verplicht vier caafs te kopen in plaats van een, wie zou er dan het meest lachen, inderdaad de fokkers. Nieuwe trent, het klokkenluidersysteem, hallo overheid/gemeente Truus heeft zoveel katten, of Greet heeft zoveel honden, of ze nou kansloos in een asiel zijn mag de pret niet drukken, heb er last van, ze stinken, huiskamerinitiatief, opdoeken die handel, maar waar de overheid/gemeente geen rekening mee houdt is het feit dat er geen capaciteit is om deze dieren in de asielen op te vangen, waardoor velen dieren onnodig moeten inslapen. Ik schaam mij dat ik mens ben, de mens is het grootste beest op aarde. Ella Haaker, penningmeester Stichting dierenopvang Dumpie Den Haag.

HET VERHAAL VAN AGNES MULDER EN MICKEY

Onze Stichting is in contact gekomen met Agnes door een derde vanwege de herplaatsing van Mickey. Hoeveel moeite Agnes deed om Mickey, een dwergkeesje van tien jaar met een handicap, te herplaatsen, alles bleef zonder resultaat. Ook heeft onze stichting zich nog ingezet een oplossing voor Mickey te vinden. Stichting Collie in Nood heeft ook nog moeite gedaan. Seniorenopvangen zijn benaderd maar zonder resultaat vanwege de financiele kant. Toen is Mickey bij onze Stichting terecht gekomen en is het contact met Agnes hierdoor intenser geworden. Je leert iemand dan wat beter kennen en er is een vriendschap uit voortgekomen. Agnes is zo'n lieve schat, ondanks dat ze het zelf financieel moeilijk heeft, bedenkt ze telkens weer initiatieven om onze stichting te steunen, waar zij zelf heel hard aan meedoet en zij mobiliseert een ieder, zelfs haar moeder, om van alles voor de dieren maar ook voor hun verzorgster bij elkaar te scharrelen. Onlangs kwam zij met een vriendin een hele lading voedsel voor dier en mens brengen, ik was met recht sprakeloos, en dat ben ik niet gauw. Daarom wil onze Stichting Agnes, haar moeder en een ieder die meegedaan heeft aan de inzameling op deze manier bedanken.

Het is echt fantastisch dat er mensen zijn die je op deze manier een warm hart toedragen, want het is elke maand maar weer dobberen om de eindjes aan elkaar te knopen ondanks dat ik, Ella, een salaris heb. Velen denken je hebt inkomsten dus heb je geen hulp nodig, maar helaas beseffen dit soort mensen niet wat dieren kosten. Onze Stichting denkt gelukkig niet eerst aan het geld om een dier te helpen.

Mickey heeft inmiddels zwaar verkering met Nina, een Havenezer, dit hondje woont al lang bij onze Stichting.

Agnes ik ben blij dat ik je heb leren kennen en ik vind dat ik daar blijk van moet geven in een verhaal. Je bent een schat van een meid en een superkanjer, en de stichting dankt je voor alles wat jij en een ieder die een bijdrage in welke vorm dan ook voor onze stichting heeft gegeven.

Ik hoop dat de vriendschap nog lang voort mag duren en dat wij gezamenlijk ons nog lang voor dieren in kunnen zetten.

HET VERHAAL VAN ANTOON VAN BELLE

Antoon van Belle heb ik enige jaren geleden leren kennen doordat hij onze Stichting op het spoor was gekomen en telefonisch contact heeft gezocht. Vol interesse vroeg hij het reilen en zeilen omtrent de Stichting en na verloop van tijd kreeg je ook het een en ander van zijn leven te horen. Antoon en zijn vrouw zijn hele grote dierenvrienden, vegetarisch in hart en nieren, zelf hebben ze jaren een Ierse Setter gehad en nu ontfermen ze zich over vele zwerfkatten, zowel thuis als bij het bedrijf van Antoon.

Elke dag weer zorgt Antoon dat de dieren bij zijn bedrijf en nog op een plek in Bunschoten eten van hem krijgen. Ook heeft Antoon menigmaal onze Stichting een warm hart toegedragen.

Daarom wil ik Antoon en Joke van Belle in een verhaal uitlichten omdat het kanjers van mensen zijn met het hart op de juiste plaats, en heel veel liefde voor dieren.

Ik ben heel blij dat ik hun heb leren kennen en ik hoop dat het contact of er nu wel of niet een donatie van hun kant komt zal blijven bestaan. Jullie zijn kanjers van mensen en die moet men in ere houden nietwaar.

HET VERHAAL VAN ANNIE COURAGE

Met Annie ben ik in contact gekomen via onze secretaris Miriam. Annie woont in Sittard en het is een schat van een vrouw. Zij is een ontzettend groot kattenliefhebber en doet ook ontzettend veel voor ze.

Annie Courage is een vaste donateur van onze Stichting waarvoor wij Annie ontzettend danken.

Annie draag ik echt een warm hart toe, ze is altijd belangstellend naar de dieren maar ook naar de mens, ik hoop nog heel lang contact met haar te mogen hebben.

HET VERHAAL VAN BOBO EN NICKEY

Augustus 2005 werd ik gebeld tijdens mijn bezoek in Belgie door een mevrouw uit Hoofddorp, Veronica, met de vraag of ik een oplossing wist voor twee oudere honden Bobo van 15 jaar en Nick van 11 jaar en voor de vogeltjes. Veronica was de buurvrouw van Hans Hofland een bovenbuurman van haar, die voor onderzoek naar het ziekenhuis ging en te horen kreeg dat hij heel ernstig ziek was en Veronica trok zich het lot van de dieren en natuurlijk ook van Hans zo aan, zij heeft toen de taak op zich genomen om een oplossing voor de dieren te zoeken, aangezien de honden inmiddels bij een stel in Hoofddorp geplaatst waren die niet zo geschikt bleken. Na Veronica verteld te hebben dat onze opvang al aardig vol zat gaf ik wat adviezen omtrent seniorenopvang. Alles was al uit de kast getrokken, Veronica had landelijk met alle instanties die je maar kunt bedenken contact gehad maar niemand wilde zonder kostenvergoeding helpen. Zij heeft goed contact met de medewerkers van Dierenambulance Haarlemmermeer, maar ook die wisten niet een twee drie een nieuwe oplossing. Hans Hofland had te horen gekregen dat hij voorlopig niet thuis zou komen, gezien de aard van zijn ziekte, en naar een revalidatiecentrum zou gaan. Hans zijn grootste wens was toch dat zijn honden en zijn vogels goed onderdak kwamen. Zijn vogeltjes zijn door onze stichting opgehaald in Hoofddorp en herplaatst bij Corina, een mevrouw in Den Haag. De honden moesten ook weer een nieuw tehuis krijgen, heb zelf als stichting nog contact gezocht met de Stichting Dier en Thuis te Wilbertsoord, en de seniorenclub Wassenaar , om de twee oudjes daar onder te kunnen brengen, maar helaas was het kostenplaatje het grote probleem dat er daar geen oplossing was voor Bobo en Nick. Dit nieuws moest ik aan Veronica uitbrengen wat een ontzettend grote teleurstelling bleek ook voor Hans. Zelf zat ik er behoorlijk mee in mijn maag om dit Hans en de honden aan te doen, zodoende kwam het voorstel Bobo en Nick op te nemen bij onze Stichting. Veronica ging het met Hans Hofland bespreken, ook vanwege de situatie bij ons. Op een gegeven moment heeft Veronica het mogelijk gemaakt dat ikzelf contact gehad heb met Hans en hem het nieuws gebracht dat de honden bij ons zouden worden opgevangen, hij was zo ontzettend blij dat de honden toch een opvang kregen, ja weiger dat iemand dan maar eens. Veronica heeft met Dierenambulance Haarlemmermeer, met mijnheer Jan, geregeld of zij de honden naar Den Haag wilde brengen, en op een avond werden Bobo en Nick door dierenambulance Haarlemmermeer, die dit belangeloos hebben gedaan, gebracht en zo hadden wij er twee honden bij. Na enige gewenning gaat het gelukkig allemaal goed met ze. Hans Hofland had nog een grote wens afscheid van zijn honden te kunnen nemen, dus Veronica is weer volop in de bres gesprongen om ook dit te kunnen verwezenlijken voor hem. Wij zouden op een dinsdag opgehaald worden door Dierenambulance Haarlemmermeer, weer belangeloos, om Hans de gelegenheid te geven afscheid te nemen van zijn honden en ik Hans ook persoonlijk kon ontmoeten. Helaas kreeg ik een dag daarvoor het trieste nieuws van Veronica te horen dat Hans was overleden, het heeft niet meer zo mogen zijn. Zijn laatste wens was dat de honden bij zijn crematie aanwezig zouden zijn, Dierenambulance Haarlemmermeer heeft het weer mogelijk gemaakt dat de honden en ik op de plaats van bestemming kwamen bij de zonnestudio van Veronica, van daaruit zijn wij met de man van Veronica naar het uitvaartcentrum gegaan, waar ik nog even afscheid (en eigenlijk kennis kon maken) kon nemen van Hans, uitvaartverzorging Dunweg heeft ons in een volgauto naar Hans zijn laatste rustplaats vervoerd. Bij de kist van Hans waren de honden gelaten, ik weet heel zeker dat zij wisten dat hun baasje daar lag en dat zij hem nooit weer zouden zien, wat menig traantje teweeg bracht. De inzet van Veronica en haar man, Uitvaartverzorging Dunweg en alweer Dierenambulance Haarlemmermeer hebben dit alles belangeloos verzorgd. Het ontroert je als je beseft dat er toch gelukkig nog mensen zijn die zich zo inzetten om dieren en zo'n goeierd als Hans te helpen en daarom wil onze stichting dan ook Veronica, die echt een kanjer van een vrouw met een gouden hart is, en haar man, het zijn allebei dierenliefhebbers tot op het bot, Jan en zijn collega's van Dierenambulance Haarlemmermeer en Uitvaartverzorging Dunweg ontzettend bedanken voor al wat jullie belangeloos hebben gedaan voor mens en dier. Kanjers zijn jullie en alsof het nog niet genoeg is: Veronica heeft ook nog een spaarpot voor onze Stichting in haar Zonne- en Nailstudio VERONICA, Muiderbos 54/56 te Hoofddorp neergezet en wij zijn verwend met twee hele mooie bruikbare volieres.

Het afscheidgedichtje van Bobo en Nick voor hun baasje Hans:

Lieve Baas, voor ons blijf je onze kanjer,

Wij blijven altijd van je houden en zullen je nooit vergeten,

Rust nu maar uit, je strijd is gestreden,

Vaarwel lieve baas je gaf ons een mooi leven, wij zijn heel tevreden.

Een poot en een lik van Bobo en Nick.